Productdossier: magnesium

Niet voor niets is magnesium supplement van het jaar 2023 geworden. Direct gevolgd door vitamine D en omega-3 overigens. Het is sowieso een feit dat magnesium een van de meest bestudeerde voedingsstoffen is. Magnesium vormt samen met calcium, natrium en kalium een kwartet: elektrolyten. Over magnesium zijn ook veel boeken geschreven. Als je zo’n boek leest, dan zit ik me te verwonderen, net als bij alle andere stofjes. Wat een kennis is er beschikbaar! Het nadeel van het lezen over één stof is, dat het lijkt alsof de auteurs denken dat die stof het antwoord is op alle problemen. Dat kan niet kloppen. Als ik een boek over calcium lees, krijg ik namelijk hetzelfde gevoel. En over kalium ook. Wat je daarentegen mist, is de samenhang tussen al die stoffen. Dat gezegd hebbend, alles wat ik over magnesium heb bestudeerd en gelezen, maakt één ding wel duidelijk: onmisbaar voor het goed functioneren van ons lichaam. De grootste uitdaging in deze blog is om niet alles op te schrijven wat ik heb gelezen en onderzocht, maar de essentie eruit te halen. Of me dat gelukt is, betwijfel ik. Ik kwam namelijk lijsten tegen van de relatie tussen een tekort aan magnesium bij 100 (!) ziektes. Misschien ooit nog maar eens een aanvulling schrijven; dan focus ik me in deze blog op de kern. Ik structureer deze blog door deze in te delen in de volgende paragrafen

1. De ontdekking van magnesium;
2. Bronnen van magnesium;
3. Functies van magnesium;
4. Oorzaken van een tekort aan magnesium;
5. Symptomen van een tekort aan magnesium;
6. Suppletie en doseringen.

1.      De ontdekking van magnesium

Magnesium is een mineraal. Scheikundig kennen we het aan het symbool Mg en atoomnummer 12. Wanneer magnesium precies ontdekt is, is niet exact bekend, maar het was de Schotse wetenschapper Joseph Black die in 1755 ontdekte dat magnesiumoxide iets anders was dan calciumoxide. Dezelfde Humphry Davy die we ook van kalium kennen stelde definitief vast dat magnesiumoxide het oxide van een tot dan toe onbekend metaal was: magnesium. De naam ‘magnesium’ is afgeleid van de regionaam Magnesia in Griekenland.

Klinisch gezien, treffen we magnesium aan in iedere cel van ons lichaam.  Het is een essentieel mineraal, wat betekent dat we het niet zelf kunnen aanmaken in ons lichaam maar aangewezen zijn op externe bronnen. Je lichaam kan niet zonder magnesium functioneren. Misschien denk je nu, dat als iemand die in supplementen zit, dit opschrijft uit eigen belang. Ik zal je direct uit de droom helpen door een wetenschappelijk onderzoek uit 2017 in de voetnoot te plaatsen dat onomwonden het volgende zegt: ‘Bewijs van niveau I ondersteunt het gebruik van magnesium bij de preventie en behandeling van veel voorkomende gezondheidsproblemen, waaronder migraine, hoofdpijn, metaboolsyndroom, diabetes, hyperlipidemie, astma, premenstrueel syndroom, pre-eclampsie en verschillende hartritmestoornissen. Magnesium kan ook worden overwogen voor preventie van nierstenen en staarvorming, als aanvulling of behandeling voor depressie en als therapeutische interventie voor veel andere gezondheidsgerelateerde aandoeningen. In de klinische praktijk lijkt het optimaliseren van de magnesiumstatus door middel van dieet en supplementen een veilige, nuttige en goed gedocumenteerde therapie voor verschillende medische aandoeningen.’[1] [2] Een analyse van zeven belangrijke klinische studies laat zien dat intraveneus toegediende magnesium bij patiënten met een hartaanval het risico op overlijden met 55% (!) reduceerde.[3] In andere studies wordt de relatie tussen magnesium en migraine/hoofdpijn onderzocht en bewezen.[4][5][6] Moet ik nog meer bewijs aanhalen voor de relevantie?

Werking

De status van magnesium in ons lichaam wordt met name bepaald en bewaakt door onze darmen, nieren en botten. Als we magnesium consumeren uit voeding, neemt ons lichaam zo’n 24-76% op in vooral de dunne darm en de rest gaat naar de dikke darm. Het percentage geabsorbeerde magnesium uit de darmen hangt af van de hoeveelheid ingenomen magnesium, de vorm ervan, de kwaliteit van je darmen en de magnesiumstatus in het lichaam.

Er zit ongeveer 24.000 milligram in ons lichaam. De voorraad magnesium zit vooral in botcellen (12.900 mg), spiercellen (6.600 mg) en andere weefsels (4.900 mg). En dan komt het: slechts 2% bevindt zich in het bloed! Het gros zit dus in de cellen en dat is ook de bedoeling. Om het in de cellen te krijgen, heb je trouwens natrium nodig (Na/Mg). Terzijde: dat staat dus haaks op de boodschap om natrium maar te verlagen in verband met hoge bloeddruk. Zonder natrium, geen magnesium en kalium in onze cellen. Onze nieren zorgen ervoor dat, afhankelijk van de status in ons lichaam, de magnesium heropgenomen wordt. Zo’n 2400 milligram per dag passeert de nieren en wordt opnieuw gebruikt. Via onze urine en ontlasting verliezen we ca. 120 milligram per dag. Zo houden je nieren de bloedwaarden magnesium tussen nauwe grenzen.

Je kunt je afvragen dat, als zo’n groot deel wordt gerecycled, we extra magnesium zouden moeten innemen. Bovendien heeft magnesium een lange halfwaardetijd: zo’n 1000 uur. Dat heeft enerzijds te maken met een gebrekkige inname door verarmde voeding en anderzijds door een hoog verbruik. Immers, er wordt 2400 mg teruggeleverd. Dat zat dus al in ons lichaam en gaat retour ons lichaam in (bij gezonde nieren). Maar daarmee verhoog je dus de magnesiumstatus in je cellen niet. Reken maar mee: ons lichaam bevat totaal 24 gram magnesium en 2,4 gram (10%) daarvan wordt teruggeleverd, afhankelijk van de bloedwaarden. De rest blijft echter buiten schot. Je kunt dus uitstekende bloedwaarden hebben, maar sterk afwijkende cellulaire hoeveelheden. Dat is de kern. Die (goede) bloedwaarden zeggen dus bijna niets.

Samenhang met andere stofjes

Er is een samenhang tussen vitamine D, parathyroïdhormoom (PTH) en oestrogeen enerzijds en onze magnesiumlevels anderzijds. Dat is complex maar komt hierop neer dat hoge bloedspiegels magnesium de afgifte van PTH onderdrukken en lage bloedspiegels de afgifte van PTH stimuleren. Vitamine D kan sowieso de opname van magnesium uit de darmen stimuleren en andersom heb je magnesium nodig om vitamine D te activeren, dus neem die bij voorkeur altijd samen. Oestrogeen verbetert de heropname in de nieren en absorptie in de darmen. Hier komen wat andere verbanden:

• Calcium, kalium en natrium;
• Vitamine B1, B6, A en K;
• Selenium, zink, boron;
• Jodium, molybdeen, koper, chroom en mangaan (samen met selenium, boron en zink) als ‘building blocks’ voor schildklierhormonen.

In het bijzonder is er tussen calcium en magnesium een nauw verband. Deze twee stofjes hebben elkaar nodig. Door de onbalans in inname, drukt een overmaat aan calcium magnesium eruit. We eten over het algemeen (te) veel calcium, dus dat leidt tot een tekort aan magnesium. De huidige verhouding calcium-magnesium is ergens tussen de 5:1 en 15:1, terwijl het optimum 2:1 is. Je hebt beide stoffen nodig, maar wel in een goede balans.

Ik vat de top-10-magnesiumfeiten samen:

1. Magnesium is nodig voor het goed functioneren van 700-800 enzymsystemen;
2. Ca.70-80% van de mensen hebben een tekort aan magnesium;
3. Een overmaat aan calcium verwijdert magnesium uit het lichaam;
4. Magnesium is nauwelijks meer aanwezig in de aarde, dus onze voeding is verschraald;
5. Therapeutische doseringen magnesium om symptomen op te heffen, zijn moeilijk in te nemen door mensen die lijden onder het laxerend effect dat magnesium kan hebben;
6. Om ATP (benzine voor je lichaam) via de Krebscyclus aan te maken, moeten je mitochondriën zes stappen doorlopen die allemaal afhankelijk zijn van magnesium; 
7. Er zijn honderd symptomen en ziektes die in relatie staan met een tekort aan magnesium;
8. Het bepalen van je magnesiumstatus aan de hand van bloedwaarden is zeer onnauwkeurig en nietszeggend;
9. Magnesium is een belangrijke factor bij chronische ziekten als diabetes type 2, hartziektes, hoge bloeddruk, hoog cholesterol (voor zover je hier over een ziekte kunt spreken), migraine, prikkelbare darmsyndroom en maagzuur. De medicijnen die voor dit soort kwalen worden voorgeschreven beroven je van nog meer magnesium en maken de symptomen nog erger;
10. De status van je telomeren, onderdelen van je chromosomen bepalen de snelheid van veroudering. Magnesium beschermt deze telomeren.

Je voelt wel aan dat je magnesiumstatus van het grootste belang is. 

2.      Bronnen van magnesium

De beste bron van magnesium is natuurlijk voeding. Het mooie van magnesium uit voeding, is dat het de biologisch meest beschikbare vorm heeft. Met andere woorden: je krijgt het binnen in een vorm die je lichaam prima kan gebruiken. Wat zijn de beste voedingsbronnen van magnesium? Ik noem de volgende:

• Kraanwater
• Groene bladgroenten (spinazie, andijvie, boerenkool, snijbiet, postelein);
• Pitten en zaden (pompoenpitten, chiazaad, pijnboompitten);
• Noten (paranoten, pinda’s, walnoten, pistache, amandelen);
• Wilde vis (heilbot, haring, makreel) en dus geen gekweekte rommel;
• Vlees (rood vlees);
• Knoflook;
• Pompoenpitten;
• Vijgen.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de meeste magnesium in zaden zit, met pompoenpitten als koploper (535 mg per 100 gram). Maar wie gaat er nu immense hoeveelheden zaden en pitten eten? Ik niet. Spinazie heeft 157 milligram per portie in zich. Maar daar reageren sommige mensen weer slecht op vanwege oxalaten. Een ander geldt ook voor magnesium in volkoren granen. Fytinezuur bindt zich aan magnesium en andere mineralen zodat die niet kunnen worden opgenomen door je lichaam.

In dat geval zijn dierlijke producten een volgend alternatief. Waar zit de meeste magnesium in ons lichaam? In botten! Dus ga eens een ouderwetse bouillon trekken van echte botten van kippen of runderen. Of je eet spiervlees, de andere plaats waar magnesium wordt opgeslagen. Zo wordt een biefstuk én een culinair plezier én een functioneel voedingsmiddel. En als je echt een bikkel bent, dan eet je orgaanvlees; de ultieme bron van voedingsstoffen.

Volgens het Voedingscentrum heb je aan 350 mg per dag voldoende. Mijn bronnen geven 500-600 milligram aan als dagelijkse behoefte. En helemaal als je ‘magnesiumstofzuigers’ gebruikt. Natuurlijk gaat niemand die inname tellen, dus let vooral op symptomen.

3.      Functies van magnesium

Aan magnesium worden zo’n 700-800 functies toegekend, schreef ik al eerder, variërend van een cofactor in enzymatische reacties tot hoofdfuncties. Het zou zo maar kunnen dat er nog honderden bijkomen, want we weten niet wat we niet weten. Het zegt in ieder geval wel iets over de importantie van dit mineraal. Laten we de belangrijkste eens nalopen.

Energieproductie

Magnesium reguleert de energieproductie in je lichaam op celniveau. Met name geldt dit voor het omzetten van koolhydraten in ATP (de ‘benzine’ van het lichaam). Ik schreef al eerder: voor zes stappen in dat proces heb je magnesium nodig. Er zitten zo’n 100-2000 mitochondriën in je cel, dus reken maar uit hoeveel magnesium je daarvoor nodig hebt. De Krebscyclus is nodig om vetten, koolhydraten en eiwitten om te zetten in energie. In het bijzonder doen koolhydraten wel een aanslag op die Krebscyclus. Daarom zie je vaak dat mensen die veel koolhydraten consumeren en een tekort aan magnesium hebben, worstelen met vermoeidheid of problemen met een gezonde bloedsuikerspiegel. Terzijde: koolhydraten zijn alle vormen van suikers en zetmeel, dus aardappels, rijst, pasta, brood en suikers vallen er allemaal onder.

Spierstelsel

Je spieren zijn sterk afhankelijk van voldoende magnesium. Zonder magnesium verkrampen je spieren, staan sterk gespannen of trillen uit zichzelf. Magnesium wordt dan ook wel de natuurlijke spierontspanner genoemd. Dus als je met een ‘knoop in je spieren’ naar de dokter gaat en met een recept diclofenac naar buiten loopt, tel dan je knopen nog eens. Waarschijnlijk is magnesium net zo effectief en veel minder schadelijk. Ik hoor vaak dat mensen bij spieren aan benen en armen denken, maar vergeet niet dat je hele maag-darmkanaal één grote, knijpende spier is. En je hart. En je vaten. Dus denk even goed na als je problemen hebt met je hartslag, je spijsvertering (obstipatie), een trage maaglediging of hoge bloeddruk. Zitten je spieren in een spasme?

Hormoonproductie

Hormonen zijn de boodschapperstofjes in ons lichaam. Hoe dat allemaal precies werkt, is zeer interessant en ingewikkeld. In het kader van deze blog over magnesium noem ik bijvoorbeeld dat je als vrouw geen progesteron kunt maken zonder magnesium. Maar ook bij oestrogeen speelt magnesium een rol. Zonder of met te weinig magnesium kun je oestrogeen niet makkelijk metaboliseren en door die gebrekkige stofwisseling ruimt je lichaam giftige metabolieten van oestrogeen niet op die op termijn je risico op kanker verhogen. Voor mannen geldt dat je geen testosteron kunt aanmaken zonder magnesium. Maar wist je dat magnesium naast geslachtshormonen, ook een rol speelt bij de productie van schildklierhormonen, insuline en cortisol bijvoorbeeld? Zonder magnesium geen hormonen. Opvallend is het dan ook dat zelden naar de magnesiumstatus wordt gekeken van mensen met tekorten aan hormonen, zoals bijvoorbeeld bij een te langzaam werkende schildklier, bij problemen met insuline (diabetes) of bij een tekort aan cortisol, ons ontstekingsremmende stresshormoon. Of er wordt naar de verkeerde waarde gekeken. Weet je wat helemaal ironisch is? Als je bijvoorbeeld een tekort aan hormonen hebt, bijvoorbeeld oestrogeen en je gaat daarvoor synthetische hormonen innemen, dan worden je magnesiumniveaus nog lager. Zo maak je je volledig afhankelijk van externe hormonen. En bleef het daar maar bij. Maar nee, door dit tekort aan magnesium loop je het risico om allerlei andere symptomen en ziektes te krijgen die je door een tekort aan magnesium kunt krijgen. In vaktermen: een medicijn-geïnduceerd nutriënttekort. Dat is zoiets als iemand een geweer geven om een mug dood te schieten, terwijl het raam achter hem open staat…

Zenuwstelsel

Als ik over zenuwstelsel schrijf, dan doel ik niet op een psychische toestand maar op de werking van zenuwen naar organen en spieren. Wij zeggen vaak dat we ‘zenuwachtig’ zijn en daarmee doelen we op een nerveuze gemoedstoestand, maar dat bedoel ik hier even niet. Bij de rol van magnesium in het zenuwstelsel gaat het vooral over de rol van magnesium als elektrolyt. Sommige orthomoleculaire artsen noemen magnesium wel de vergeten elektrolyt. Veel mensen zijn zich namelijk niet bewust dat magnesium die eigenschap heeft. Wat een elektrolyt is? Een elektrolyt helpt om de elektrische geleidbaarheid van je lichaam te laten functioneren. Zoals je weet zijn je hersenen en je zenuwstelsel systemen die werken op elektriciteit. Voor die functie zijn elektrolyten noodzakelijk, want die heb je nodig om die elektrische signalen over te geven van de ene naar de andere cel. Wellicht begrijp je nu ook dat een tekort aan magnesium leidt tot hartritmestoornissen. Immers, voor die geleiding hebben we elektrolyten nodig. Waarvan magnesium er één is. Hartritmestoornissen, zeker als die op latere leeftijd ontstaan, zijn bijna altijd een gevolg van een tekort aan magnesium. En hartkloppingen ook. Daarnaast spelen elektrolyten een rol in membranen en poorten in die membranen, zodat de wereld in de cel kan reageren op de wereld buiten de cel. Want hoe komen anders stofjes je celmembranen in en uit? Voor de productie van die celmembranen zelf heb je ook magnesium nodig.

Gemoedstoestand

Zoals je weet, hebben we ook nog een soort ‘hormonen’ in ons zenuwstelsel; de zogenaamde neurotransmitters. Voor de aanmaak van verschillende neurotransmitters hebben we ook magnesium nodig. Dat geldt bijvoorbeeld voor dopamine, serotonine en acetylcholine. Er is ook een enzym met de naam COMT (catechol-O-methyltransferase). Dat enzym helpt je om de niveaus van catecholamines, zoals dopamine, noradrenaline en adrenaline af te breken. Dat proces van ‘afbreken’ wordt methylering genoemd en, populair verwoord, kun je dit zien als een manier om je te ontgiften. Als dit niet gebeurt, dan bezorgen die hoge levels ‘stresshormonen’ je hoofdpijn, hartkloppingen, overmatig zweten, pijn op de borst en angsten. Je snapt wel dat als je alleen maar neurotransmitters zou aanmaken en niet afbreken dat het dan niet goed gaat in je hoofd. Magnesium is de sleutel die je nodig hebt om dit enzym te laten werken en zodoende hoor je ook vaak over de kalmerende werking van magnesium op je gemoedstoestand. Mocht je COMT niet of niet goed werken, dan kan dit genetisch zijn (kun je laten testen) of door het ontbreken van noodzakelijke cofactoren. Waaronder magnesium. Afwijkingen in dit enzym worden in verband gebracht met angststoornissen en schizofrenie. Overigens heb je ook magnesium nodig om serotonine aan te maken. Misschien hebben wel duizenden mensen een gebrek aan magnesium gehad waardoor ze depressief werden. Wie zal het zeggen?

Biochemische functies

Ik schreef al eerder dat je magnesium nodig hebt voor talloze enzymatische en metabolische reacties. Zo kun je geen eiwitten produceren zonder magnesium en heb je het nodig voor methylering. Ook heb je magnesium nodig om vitamine D te activeren van de inactieve naar de actieve vorm. Dus je kunt dus ook de symptomen van een tekort aan vitamine D hebben, ondanks dat je die slikt of via de zon aanmaakt, domweg doordat je een magnesiumtekort hebt. Juist door die ondersteunende rol als cofactor, kun je dus symptomen hebben die horen bij een vitaminetekort, een aminozuurtekort of een ander mineraal. Dat maakt het lastig om één stofje te suppleren, als je geen kennis hebt van de samenhang met andere cofactoren. Ik tip nog even de rol van magnesium aan bij de productie van DNA en RNA en de bescherming van je celmembranen. En voor de volledigheid…:

• Cofactor (hulpstof) voor enzymen;
  • Eiwitsynthese, spier en zenuwgeleiding, neuromusculaire geleiding en regulering van bloedglucose en bloeddruk;
•  Rol in actief transport;
  • Bevordert het actieve transport van calcium- en kaliumionen door celmembramen, wat essentieel is voor de geleiding van zenuwimpulsen, spiercontractie, het handhaven van een goede bloeddruk en normaal hartritme;
• Rol als bouwstof;
  • Belangrijk voor de structuur van botten, eiwitten, veel enzymen, mitochondriën, DNA en RNA en de aanmaak van celmembramen;
• Rol in immunologisch functie;
  • Betrokken bij de activering van macrofagen, granulocyten, verspreiding van lymfocyten en endotoxinebinding aan monocyten.

Dan hebben we de meest in het oog springende functies wel gehad, al blijven er nog honderden over. Gelukkig ben je niet helemaal afhankelijk van magnesium uit supplementen, want dan zou het slecht gesteld zijn met je gezondheid.

4.      Oorzaken van een tekort aan magnesium

Denken in termen van tekorten, vereenvoudig je tot vier stappen:

1. Je krijgt te weinig binnen;
2. Je neemt het niet voldoende op;
3. Je verbruikt te veel;
4. Je verliest te veel.

Laten we ze één voor één langslopen.

Inname

De belangrijkste reden voor een te lage inname is natuurlijk je dieet. Het schijnt tegenwoordig een beetje ‘in’ te zijn door niet elke dag groenten meer te eten. Dan eens macaroni, dan weer een afhaalmaaltijd bij de Chinees, dan weer patat, dan weer rijst met curry, dan een keer makkelijk met pizza’s of andere bezorgmaaltijden. En zo rijgen de dagen zich aaneen dat je geen groen stuk groente geconsumeerd hebt. Het valt ook gewoon niet mee om, zeker met kinderen, elke dag groenten te eten. Anderen hebben niets met zaden en noten. Een derde eet nooit of weinig vis. Laat ik het ook vooral niet hebben over schaal- en schelpdieren als mosselen of oesters; voor de ene een delicatesse en voor de ander een gruwel. Dag, magnesium (en de rest)!

Onze voeding is zo verarmd, dat het binnenkrijgen van adequate hoeveelheden magnesium een uitdaging is geworden. Ik citeer uit de kamerstukken van het Congres uit 1936: ‘Weet u dat de meesten van ons vandaag de dag lijden aan bepaalde gevaarlijke tekorten aan voedingsstoffen die niet verholpen kunnen worden totdat de uitgeputte gronden waaruit ons voedsel afkomstig is, in de juiste minerale balans worden gebracht? Het alarmerende feit is dat voedsel (fruit, groenten, granen) dat nu wordt verbouwd op miljoenen hectares aarde, die niet langer genoeg van bepaalde mineralen bevat, ons uithongert, ongeacht hoeveel we ervan eten. De waarheid is dat ons voedsel enorm in waarde varieert en dat sommigen het niet waard zijn om voedsel te heten. Ons lichamelijk welzijn hangt meer af van de mineralen die we binnenkrijgen, dan van calorieën, vitaminen of de precieze hoeveelheden zetmeel, eiwitten of koolhydraten die we consumeren. Laboratoriumtests bewijzen dat het fruit, de groenten, de granen, de eieren en zelfs de melk en het vlees van vandaag niet meer zijn wat ze een paar generaties geleden waren. Geen enkele man kan vandaag de dag genoeg fruit en groenten eten om zijn maag te voorzien van de minerale zouten die hij nodig heeft voor een perfecte gezondheid, omdat zijn maag niet groot genoeg is om ze te bevatten? En we veranderen in een natie van grote magen.’ Dat was 1936! Het zal er, mede gelet op de intensivering van de landbouw, veeteelt en de inzet van allerlei bestrijdingsmiddelen in 2025 niet beter op zijn geworden. Er worden afnames van wel 80% gemeld.[7] Dat werd nog eens grondig opnieuw bewezen in een studie uit 2016 waarin werd gevonden dat ons dieet zo’n 100 jaar geleden 500 milligram magnesium per dag bevatte en nu gedaald is tot 175-225 milligram per dag.[8]

Daar komt nog wat bij. Tegenwoordig maken veel mensen gebruik van waterfilters die gebaseerd zijn op omgekeerde osmose. Door die filtertechniek haal je inderdaad veel schadelijke stoffen uit je water, maar helaas ook de goede. In een Israëlische studie bleek dat mensen die gefilterd water dronken zonder magnesium een dramatisch verhoogde kans op sterfte hadden ten opzichte van mensen die gewoon kraanwater dronken.[9]

Opname

Magnesium wordt vooral opgenomen in je dunne darm. Iedereen begrijpt dan wel dat, als je maag- of darmproblemen hebt, je je voeding niet goed kunt opnemen. Dat geldt in het bijzonder voor mensen die al bekend zijn met darmkwalen, zoals coeliakie of de ziekte van Crohn. Maar ik vermoed dat veel mensen niet eens op de hoogte zijn van het feit dat hun darmen of darmflora beschadigd zijn. Of dit nu door gluten, door voedingsadditieven, door pesticides of door genetisch gemodificeerde voeding komt; het resultaat is hetzelfde. Te weinig opname van voedingsstoffen. Een en ander geldt ook voor ontstoken maag (gastritis), slokdarm (oesofagitis) of lever (hepatitis). En tenslotte heb je voor heropname van magnesium gezonde nieren nodig. Gezonde nieren zorgen continue voor het terug leveren van stofjes die je niet kunt missen en voor het afvoeren van stofjes waar je te veel van hebt. Zijn je nieren niet gezond, dan ontstaan er ook vaak problemen met reabsorptie van nutriënten. Waaronder magnesium.

Verbruik

Wist je dat de ‘nummer-1-magnesiumvreter’ suiker is? Dat zit zo. Om één molecuul suiker af te breken, zijn acht verschillende stappen nodig. Bij zes van die stappen gebruik je magnesium. Dan begrijp je gelijk waarom een overmatige inname van geraffineerde suikers een aanval pleegt op je voorraad magnesium. Tel daarbij op dat suiker geen voedingswaarde heeft en derhalve geen magnesium bevat. Dus moet die magnesium uit je lichaam gehaald worden. Dus suikerconsumptie is de belangrijkste oorzaak van een tekort aan magnesium.

Stress is een andere oorzaak voor uitputting van magnesium. Dan heb ik het niet over acute stress, maar over chronische stress. Chronische stressoren zijn dingen die je continue problemen geven: een baan die niet naar je zin is, een relatie die niet goed loopt, gezondheidsproblemen of pijn waardoor je geobsedeerd raakt en ga zo maar door. Elke dag komt het terug en elke dag is weer een kwestie van overleven en ermee dealen. Langdurige stress zorgt dus voor magnesiumtekorten omdat je veel adrenaline en cortisol aanmaakt. Voor de aanmaak van die hormonen heb je magnesium nodig.

Koffie is een derde oorzaak die je berooft van magnesium. Het gaat niet zozeer om de koffie zelf, maar om de cafeïne. Nu heb ik het niet over een paar kopjes koffie per dag. Nee, ik denk daarbij aan die Starbucks-bekers of die hoeveelheden die je bij McDonald krijgt. Absurde hoeveelheden koffie van soms wel een halve liter. Laat koffie nu werken als een diureticum, dus plas je vrolijk je magnesium (en de rest) uit. Dus ben je een notoire koffiedrinker en het liefst de hele dag; je magnesium raakt op.

Medicijnen zijn een vierde oorzaak voor een tekort aan magnesium. Ik zal ze niet al te uitgebreid behandelen, maar hier komt de shortlist:

• Maagzuurremmers (vaak verhullend ‘maagbeschermers’ genoemd);
• Anticonceptiepillen en oestrogeenvervangers;
• Bloeddrukverlagende medicijnen;
• Plastabletten (diuretica);
• Anti-diabetesmedicatie, zoals insuline en DPP4-remmers;
• Bisfosfonaten (bij osteoporose);
• Hormoononderdrukkers, zoals Tamoxifen (bij borstkanker);
• Antidepressiva en Ritalin-achtigen (methylfenidaat);
• Sommige antibiotica;
• Sommige antidepressiva;
• Sommige anti-epileptica.

Nee, natuurlijk heb ik het niet over kortdurend gebruik van bovenstaande medicijnen, maar over het slikken van deze medicijnen voor maanden tot jaren. Ik zal er een paar toelichten.

Stel, dat je hoge bloeddruk hebt en daarvoor medicijnen slikt. Veel van die bloeddrukmedicijnen beroven je van magnesium (en nog veel meer). En dan moet je weten dat je magnesium nodig hebt om je bloeddruk laag te houden, net als kalium trouwens. Magnesium zorgt ervoor dat spieren (dus ook vaten) zich ontspannen. Dus als je te weinig magnesium hebt, dan schieten je spieren (en dus ook je vaten) in een spasme. Dat geldt dus zowel voor je vaatspieren, als je hartspier als de spieren in je benen. In het geval van bloeddruk wordt de druk op de vaatwand verhoogd doordat dezelfde hoeveelheid bloed door een nauwere ‘pijp’ gaat. Slik je dus medicijnen om je bloeddruk te verlagen, dan beroof je je van magnesium dat je nodig hebt om je bloeddruk te verlagen. En graaf je jezelf verder en verder in. Want, neem maar van mij aan, na verloop van tijd moet je steeds meer verschillende bloeddrukverlagers gaan slikken. Want soort A berooft je van magnesium, soort B is een calciumantagonist en blokkeert opname van calcium en ga zo maar door. Als je een extreem hoge bloeddruk hebt, is het alleszins noodzakelijk om die snel naar beneden te brengen om erger leed te voorkomen. Die tijd zou je echter moeten gebruiken om eens kritisch naar je inname van magnesium, kalium, natrium en calcium te kijken. Want anders wordt het van kwaad tot erger. Oftewel: ga op zoek naar de grondoorzaak van je hoge bloeddruk en kap met die symptoombestrijding met medicijnen die je op termijn zoveel ellende gaan geven (waaronder zelfs kanker). Want primaire hypertensie heeft altijd een reden en dat is nooit een tekort aan een medicijn, maar aan een voedingsstof. En kom niet te snel aan met het verhaal dat het in je familie zit, want het is verbazingwekkend hoeveel (eet-)gewoontes we van onze familie overnemen.

Het is eigenlijk te gek voor woorden dat medicijnen voor hoge bloeddruk, diabetes of botontkalking je precies beroven van de stof die je nodig hebt om al deze problemen te voorkomen. Daarom hoor je nooit, maar dan ook nooit, dat mensen kunnen stoppen met de chronische inname van deze medicijnen, omdat ze het probleem dat ze bestrijden alleen maar groter maken. Ik zal het in één zin opschrijven: het medicijn dat wordt gebruikt om de symptomen te behandelen die worden veroorzaakt door een tekort aan voedingsstoffen, versterkt het tekort aan voedingsstoffen dat de symptomen veroorzaakte. Intussen ben je daarmee ook volledig afhankelijk geworden van medicijnen die je lichaam kunstmatig manipuleren. Om over de bijwerkingen nog maar te zwijgen. Een heilloos spoor! Wil je het wetenschappelijk onderzoek lezen naar het verband tussen medicijnen en magnesium? Klik dan op de voetnoot.[10] In het algemeen kun je zeggen dat als je meer dan 5 medicijnen gebruikt, je waarschijnlijk een groot tekort aan magnesium hebt opgelopen. In ieder geval een reden om je eens grondig te bezinnen. Want er zijn ca. 50 medicijnen die hypomagnesiëmie veroorzaken.[11]

5. Symptomen van een tekort aan magnesium

Voor veel lezers is natuurlijk de belangrijkste vraag hoe je kunt weten dat je een tekort aan magnesium hebt. Hier komt een (niet limitatieve) opsomming:

• Slecht slapen;
• Spierkrampen en spierspasmen;
  • Denk aan een trillend ooglid, nachtelijke spierkrampen in kuiten of tenen, ‘vreemde’ trillingen in je spieren, zoals die vreemde knipperbewegingen van je ogen die vaak worden geduid met ‘zenuwtrekken’. Terzijde: die spasmen kunnen ook komen door een calcium- of kaliumtekort;
  • Strakke spieren, of ze nu in je nek, rug of benen zitten;
• Rek- en bewegingsbereik (stramme spieren);
  • Stijfheid in schouders, hoge spierspanning, gespannen nekspieren (waardoor hoofdpijn), houterig gedrag, je tenen niet kunnen aanraken;
• Obstipatie;
• Zere gewrichten door samengetrokken spieren en de voorbode voor artritis;
• Spastische darmen;
• Prikkelbare darmsyndroom (IBS);
• Hartritmestoornissen;
• Vermoeidheid (omdat je voeding niet omgezet wordt in energie);
• Hoge bloeddruk door vasoconstrictie;
• Tromboses of andere vormen van stolsels;
• Brandend maagzuur;
• Depressiviteit (vanwege een tekort aan neurotransmitters);
• Onvermogen om met stress om te gaan (door een tekort aan cortisol en adrenaline); 
• Botverlies (osteoporose);
• Dwang om te snoepen (sugar cravings), al dan niet afhankelijk van de menstruele cyclus;
  • Je lichaam denkt dat het te weinig suiker heeft, omdat je door een gebrek aan magnesium de al aanwezige suiker niet omzet in energie);
• Tandenknarsen of tandklemmen tijdens de slaap;
• Slecht reageren op stress;
• Premenstrueel syndroom (overmatig bloedverlies, agitatie, stemmingswisselingen, vocht vasthouden);
• Te weinig schildklierhormonen omdat magnesium TSH reguleert;
• Tekort aan geslachtshormonen;
• Te vroeg geboren baby’s, baby’s met een laag geboortegewicht, groeiachterstanden van de baby tijdens de zwangerschap;
• Oestrogeendominantie (hevige of ontregelde menstruaties);
• Zenuwpijn.

Doe je niets met al die signalen, dan ontwikkel je ziektes. Over welke ziektes heb ik het dan?

• Hartziekten zoals hartritmestoornissen, hartaanvallen, beroertes, mitralisklepprolaps;
• Vaatziekten door te dik en plakkerig bloed (magnesium verdunt je bloed) en daardoor toegenomen risico op infarcten in hart en hoofd;
• Pre-eclampsie (zwangerschapsvergiftiging en zwangerschapshypertensie);
• Primaire hypertensie;
• Neurologische ziekten van je zenuwstelsel, zoals neuropathie of juist zenuwen die geen gevoelssignalen meer doorgeven, tintelingen;
• Migraine en hoofdpijnen;
• Psychische ziekten, zoals depressies en angststoornissen/paniekaanvallen;
• Spierziekten, zoals fibromyalgie, chronische spierpijn;
• Osteoporose (botontkalking);
• Diabetes type 2;
• Hypothyreoïdie (traag werkende schildklier);
• ADHD/ADD, epilepsie, autisme.

Wil je een ‘compleet’ overzicht van ziektes in relatie tot magnesium? Klik op de voetnoot.[12]

Kun je ook te veel magnesium hebben? Zeker, alhoewel dit over het algemeen zeldzaam is. Wat daar de symptomen van zijn?

• Misselijkheid, braken, blozen, vasthouden van urine (niet leegplassen), acute darmverstopping, lage bloeddruk;
• Slaperigheid, afwezigheid van peesreflexen en hartblokkades.

Eigenlijk kunnen deze symptomen alleen maar optreden door excessieve hoeveelheden magnesium in te nemen en door niet of onvoldoende functionerende nieren.

6. Suppletie en doseringen

Idealiter wil je eerst weten of je problemen komen door een tekort aan magnesium. Dat begint met het waarnemen van symptomen; daarover ging paragraaf 5. Vervolgens moet je eerst meten (analyse), dan concluderen (diagnose) en dan suppleren (oplossing).  Maar daar zitten wel wat haken en ogen aan.

Meten

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen: de waarden die de dokter vaststelt op basis van een serumbloedwaardentest of je urine zijn nietszeggend. Als die echt afwijken, is er een serieus probleem aan de hand, maar dan lig je waarschijnlijk al in het ziekenhuis. Want je nieren doen er alles aan om die bloedwaarden magnesium in een smalle range te houden, net als bij kalium het geval is. Dalen je bloedlevels te hard? Dan pompen je cellen magnesium in de bloedbaan. Bovendien zijn de referentiewaarden gebaseerd op de gemiddelde magnesiumstatus van de gemiddelde mens; niet echt handig als je die bepaalt op een populatie die al min of meer tekorten heeft. De referentiewaarden voor de serumbloedtest variëren van lab tot lab, maar de meeste laboratoria hanteren een bloedwaarde van 0,7 tot 1,0 mmol/l als normaal. Serumbloedwaarden zijn dus een slechte marker en slechte indicator voor magnesiumniveaus. Dat komt doordat het meeste magnesium in je cellen zit (net als kalium). Dus moet je het gehalte in je cellen meten.

Nu kun je natuurlijk een biopt laten nemen en microscopisch laten beoordelen, maar dat gaat wel erg ver. Er moet wel een erg dringende medische noodzaak voor zijn. Next-next best is de magnesium-RBC-test. RBC staat voor ‘red blood cells’.  Waarom noem ik dit ‘next-next best’? Omdat rode bloedcellen geen mitochondriën bevatten in tegenstelling tot ‘normale’ cellen. Juist het gehalte magnesium in cellen met mitochondriën geven je de exacte magnesiumstatus. Nog beter is om het magnesiumgehalte in je witte bloedcellen te laten bepalen en dan in het bijzonder in je lymfocyten. Dit heet een lymfocyten-proliferatietest. Waarom zij deze test prefereren? Omdat lymfocyten een levensduur hebben van zes maanden en rode bloedcellen van 3-4 maanden en, het belangrijkste, omdat witte bloedcellen mitochondriën bevatten! Terzijde: snap je nu wat magnesium met je immuunsysteem te maken heeft? Je witte bloedcellen moeten energie hebben om goed te functioneren. Gelukkig is een magnesium-RBC-test ook zonder een arts te bestellen op www.bloedwaardentest.nl Dan weet je in ieder geval beter of een magnesiumtekort ten grondslag ligt aan jouw symptomen. De optimale magnesiumwaarde uit deze test is 6.0-6.5 mg/dl. Tenslotte is er ook nog een haartest, maar bij mijn weten zijn er geen laboratoria in Nederland die deze analyses goed kunnen uitvoeren.

Stel nu dat je weet of vermoedt dat een magnesiumtekort aan je symptomen ten grondslag ligt. Dan ga je idealiter én anders eten én suppleren.

Suppleren

Er zijn veel verschillende vormen van magnesium op de markt. Loop een willekeurige drogist in en je ziet een schap vol magnesium. In allerlei prijsklassen, vormen en soorten. Daar kom je als leek niet uit. Een universitair geschoolde vriend van mij zei: ‘Ik heb geen flauw idee wat ik moet kopen.’ Sommige fabrikanten maken het nog ingewikkelder door fancy namen aan hun supplementen te geven, zoals ‘darmcomplex’ of ‘spiercomplex’. Als je dan de tabellen op de achterzijde bekijkt, dan zie je vaak dat dit vooral magnesium is met een of andere minuscule toevoeging. Allemaal niet bevorderlijk voor transparantie. Ik ga een poging doen om wat orde in het aanbod te scheppen.

Elementair

Eerst even iets over de term ‘elementair’.  Bijna alle magnesium is gekoppeld aan iets anders, bijvoorbeeld citroenzuur of taurine. Dat moet omdat je pure magnesium gewoon niet kunt opnemen. Je wilt natuurlijk weten hoeveel milligram magnesium er dan overschiet als die ‘koppeling’ wordt losgemaakt. Met andere woorden: hoeveel pure magnesium in een tablet of capsule zit, kun je dus zien aan het gehalte elementaire magnesium. Dat is één ding om op te letten.

Vormen van magnesium

Het tweede punt is dat je moet weten welke vorm voor welk doel het meest geschikt is. Dat wordt bepaald door het molecuul waaraan het magnesiummolecuul gekoppeld is. En dat bepaalt ook de naamgeving. Hier komen de meest voorkomende vormen:

Magnesiumcitraat

Magnesiumcitraat is magnesium gevonden aan citroenzuur en heeft een absorptie van ca. 30%. Deze vorm komt van nature het meeste voor in fruit en is het meest geschikt is vooral geschikt voor mensen met constipatie en migraine. Je darmen komen erdoor in beweging (samen met kalium).

Magnesiummalaat

Magnesiummalaat is magnesium gekoppeld aan appelzuur. Deze vorm schijnt het beste te werken bij spierkrampen, het genereren van energie en het reduceren van chronische pijn bij fibromyalgie. 

Magnesium(bis)glycinaat

Magnesium(bis)glycinaat is magnesium gebonden aan een of twee (bis) moleculen glycine. Deze vorm heeft een absorptie van ca. 80%. Glycine is een aminozuur en een voorloper van de neurotransmitter GABA, die ons rustig en ontspannen maakt. In feite heb je met deze vorm het kalmerende effect van magnesium en glycine samen. Deze vorm is het meest geschikt bij psychische problemen als depressies en stress, spierkrampen of hartritmestoornissen. Je kunt er ook beter door slapen en ontspannen.

Magnesiumtauraat

Magnesiumtauraat lijkt op magnesiumthreonaat omdat ze beiden de bloed-hersenbarrière passeren. Deze vorm is meer geschikt bij insulineresistentie of diabetes type 2 en kan ook helpen bij migraine. Er zijn ook studies dat het proces van staar in de ogen wordt verminderd of vertraagd. Deze vorm wordt ook vaak gebruikt voor de gezondheid van het hart en het verlagen van bloeddruk.

Magnesiumchloride

Een veel voorkomende bijwerking bij hogere doseringen magnesium, is diarree vanwege het laxerend effect van magnesium. Als je daar last van hebt, is magnesiumchloride de beste vorm om in te nemen. Elementair gezien bevat magnesiumchloride niet zoveel magnesium als andere vormen, maar het is wel de handigste vorm om toch serieuze milligrammen magnesium binnen te krijgen zonder last te hebben van diarree. De chloride uit deze vorm is handig als je te maken hebt met lage maagzuurspiegels. Het nadeel van deze vorm is weer dat je er niet zoveel van opneemt; zo’n 20%. Dus je hebt er vaker een hogere dosering van nodig.

Magnesiumthreonaat

Dit is een unieke maar ook kostbare vorm van magnesium. Het is magnesium, gekoppeld aan threonzuur, een aminozuur. Deze vorm is uitermate geschikt als slaapmiddel, als kalmeringsmiddel en werkt het beste bij ADHD, ADD, depressies en angst- en paniekaanvallen. Hoe dat komt? Doordat deze vorm de bloed-hersenbarrière passeert. Dat geldt ook voor magnesiumbisglycinaat, maar threonaat overtreft alle andere vormen op dit punt. Sommige enzymen in onze hersenen die afhankelijk zijn van magnesium, en derhalve je slaap en gemoedsgesteldheid reguleren, gedijen het beste met deze vorm van magnesium. Deze vorm moet je zeker niet overdag nemen, want het maakt je suf en slaperig. Overigens kan deze vorm bij sommige mensen het tegenovergestelde effect hebben. Door magnesium in je hersens te stoppen, word je misschien op een manier gestimuleerd dat je ineens helder kan denken en de mist (brain fog) optrekt. Het helpt dus ook bij de hersenfunctie, denken en onthouden (geheugen). In dierstudies is gebleken dat deze vorm de neurologische functie bij dieren verbetert en dat het helpt de symptomen van dementie te verbeteren. Er is sowieso één probleem met deze vorm: formeel mag die niet verkocht worden in de EU. Het heeft de novel food status voor 5 jaar.

Magnesiumsulfaat

Magnesium gekoppeld aan zwavelzuur heet magnesiumsulfaat. Deze vorm wordt slecht in 4-7% opgenomen, dus is niet handig om tekorten aan te vullen. In studies naar atriumfibrilleren bleek deze vorm al effectief te zijn. Laat staan dus als je vormen neemt met een hogere absorptiegraad. Ook deze vorm is extreem laxerend en wordt in ziekenhuizen gebruikt om je darmen schoon/leeg te krijgen. Ook geven ze infusen met deze vorm bij kortademigheid, astma-aanvallen en hoge bloeddruk bij zwangerschappen (pre-eclampsie oftewel zwangerschapsvergiftiging).

Magnesiumoxide

Dit is de slechtst opneembare vorm en kun je dus maar beter mijden. Slechts 4% van deze vorm wordt opgenomen in je bloedbaan (= 8 mg van de 200 mg elementair). Zie je deze vorm in een multivitamine zitten, dan kun je wel de conclusie trekken dat de rest ook goedkope rommel is. Niet kopen, dus. Tenzij je op zoek bent naar een laxeermiddel.

Magnesiumaspartaat

Dit is een schadelijke vorm van magnesium en moet je zien te vermijden. Volgens het boek van Dr. Blaylock over excitoxines hoort dit in het rijtje stoffen dat je hersenen beschadigt. Dat komt door aspartaat, dat opwinding in je hoofd creëert in plaats van dingen te kalmeren. Nooit nemen!

Magnesiumzouten en -olie

Tenslotte heb je ook nog magnesiumolie dat je op de huid kunt aanbrengen en badzout met magnesium. Het opnamemechanisme verloopt in dit geval via de huid (transdermaal). Deze opties zijn met name interessant voor mensen die tegen geen enkele vorm van orale magnesium kunnen of waar de opname gehinderd wordt door darmschade als gevolg van coeliakie of Crohn bijvoorbeeld.

Meestal is het het verstandigste om te beginnen met een ‘blend’ van verschillende vormen, meestal een magnesiumcomplex genoemd. Kijk dus vooral naar de tabel op de achterzijde van een verpakking. Mocht je daar niet goed op reageren (symptoom: diarree), kies dan voor een andere vorm zoals ik net heb toegelicht. De beste complexen hebben een hoog gehalte aan magnesium(bis)glycinaat en -citraat.

Doseringen

Alle doseringen tussen de 200 en 800-1000 milligram elementaire magnesium (!) zijn per definitie veilig. Boven de 1000 milligram is het verstandiger om je waarden te laten meten via de magnesium-RBC-test. Wat zijn goede doseringen?

Stel dat je dagelijkse intake 200 milligram is. Dan mis je er nog minimaal 200-300. Vervolgens ga je suppleren en heb je te maken met het elementaire gehalte en de absorptie. Neem je bijvoorbeeld magnesiumcitraat met een absorptie van 30% dan moet je eerst kijken hoeveel elementair magnesium er in je pil zit (meestal 200 mg) en daarvan wordt 30% opgenomen (ca. 60 mg). Om 200 mg elementair magnesium bij deze vorm extra binnen te krijgen, heb je dus drie tabletten/capsules nodig. En dan heb ik het nog niet over mensen met symptomen die een tekort moeten wegwerken. Die kunnen soms wel doseringen tussen de 800-1600 milligram nodig hebben. Dat hangt enerzijds van de vorm, absorptie en gehalte elementair magnesium af en anderzijds van het actuele niveau in je cellen.

Inname

Bij magnesium moet je de inname altijd over de dag verdelen. Dat heeft niet zozeer te maken met toxiciteit, maar je lichaam kan een overload aan magnesium gewoon niet opnemen in één keer. En dan verlies je te veel via je urine of ontlasting. Dus spreid de inname over de dag en neem het gewoon in bij je maaltijden. In het algemeen kun je zeggen dat de maaltijden de beste momenten zijn om supplementen in te nemen, behalve als die volkoren granen of oxalaten bevatten. Dan kun je het beter tussendoor met water innemen. Er moet in ieder geval tussen iedere dosering zo’n twee uur zitten. Gebruik je een vorm van magnesium om te slapen, dan is het natuurlijk niet handig om dit overdag in te nemen. Begin dan met de eerste dosering bij de avondmaaltijd en neem na twee uur weer een dosering bijvoorbeeld. O ja, drink vooral voldoende water, want dat helpt magnesium goed te verdelen door het lichaam.

Effect

Als je een serieus tekort hebt aan magnesium en je suppleert dit, dan merk je vrij snel de effecten. Dat geldt met name bij symptomen als een trillend ooglid of krampen. Voor andere symptomen heb je meer geduld nodig om tekorten weg te werken. Dat kan wel 3-6 maanden duren. Als je niets merkt van serieuze suppletie na vijf maanden, tel dan je knopen. Kwaad kan het zeker niet, maar je gaat je zuurverdiende euro’s niet uitgeven aan supplementen die in jouw geval niets toevoegen. In het algemeen kun je zeggen dat de snelheid van een effect afhangt van de redenen die tekorten veroorzaken: suiker, stress, cafeïne, medicijngebruik(!) en je vermogen om het via je maag en darmen goed op te nemen. In simpele woorden: als je medicijnen slikt die je magnesium verlagen, dan moet je én een hogere dosering én meer geduld hebben. Of als je veel suiker consumeert. Of als…. Het komt hier op neer: als je niets verandert in je medicijngebruik, dieet of leefstijl of alles wat je van magnesium berooft, dan ben je gehouden levenslang magnesium te gebruiken. Veel van die dingen zijn te veranderen. Ik schrijf het extra scherp op. Als je niets doet aan de grondoorzaak van tekorten, dan ben je gehouden te suppleren. Of nog scherper: als je niets wilt veranderen in je leefstijl qua medicijngebruik, dieet of wat dan ook, wees dan niet verontwaardigd dat je geld moet betalen voor supplementen. Medicijnen krijg je ‘gratis’. En ik heb altijd geleerd dat alles wat je gratis krijgt, weinig tot geen waarde heeft. Denk er eens over na. Pak de oorzaak aan! Anders slik je 20.000 pillen aan supplementen in plaats van 20.000 medicijnpillen. Het enige voordeel van supplementen is dan dat je verschoond bent van bijwerkingen van die giftige medicijnen. Hetgeen we daarentegen niet kunnen veranderen, is het gehalte aan magnesium dat in onze voeding van nature zit. En als ik daarnaar kijk, dan word ik wel wat moedeloos. Ik ben namelijk bang dat mijn voeding mij nooit meer genoeg intake gaat opleveren.

Contra-indicaties

Tenslotte nog iets en contra-indicaties. Wie zouden er terughoudend moeten zijn met magnesiumsuppletie zonder controle van een arts? Dat zijn mensen met nierinsufficiëntie in stadium 3 en hoger, mensen met een lage hartslag (< 60), mensen met een darmobstructie (een situatie waarin passage van de voedselbrij door je darmen ernstig gehinderd is) en mensen met myastenia gravis. In dit geval moet je terughoudend zijn met extra suppletie.

Toxiciteit

En toxiciteit door overdosering dan? Wat zijn daar de symptomen van? Dat zijn extreme lusteloosheid en vermoeidheid. De kans erop is echter uiterst klein, zeker bij de doseringen die ik noemde en als je gezonde nieren hebt. Als je dus begint met magnesium en je bent al extreem lusteloos en zonder energie, dan kan dat onmogelijk komen door een teveel aan magnesium. Eerder het tegendeel. Slik je daarentegen geruime tijd hoge doseringen magnesium en treedt er daarna (!) vermoeidheid en lethargie op, dan is het raadzaam om eens ‘een tandje terug te doen’.  Want misschien heb je wel, zonder dat je het weet, een probleem met je nieren.

Als je onzeker bent of een supplement in jouw geval zorgt voor onbedoelde effecten, dan hanteer je de simpele SSS-methode:

• Start met suppletie. Bij onverklaarbare effecten…;
• Stop met suppletie. Stoppen de onverklaarbare effecten? Dan is er mogelijk een verband. Daar kom je achter door…;
• Start met suppletie. Komen dezelfde effecten terug? Dan is in jouw geval een verband. Anders was het gewoon ‘toeval’ of iets anders.

Bloedverdunnend

Wat je ook moet weten, is dat magnesium bloed verdunnend werkt. Mensen die bloedverdunners gebruiken, moeten daar dus rekening mee houden. Maar eigenlijk ligt ook hier een fundamentale vraag onder: ‘Waarom is je bloed te dik? Waarom heb je überhaupt een medicijn nodig om je bloed te verdunnen?’ Er zijn namelijk allerlei dingen die je bloed op natuurlijke wijze verdunnen, zoals selenium, omega-3-vetzuren uit visolie, sommige verbindingen in knoflook, oregano en natuurlijk magnesium. Mensen hebben geen te dik bloed omdat ze een tekort hebben aan bloed verdunnende medicijnen, maar omdat ze niet voldoende van dit soort voedingsstoffen binnenkrijgen.

Het was weer een heel verhaal. Maar gelet op het aantal mensen dat last heeft van hoge bloeddruk, constipatie, angststoornissen en depressies, hartritmestoornissen, hartkloppingen, slaapproblemen en brandend maagzuur, zou dit stofje wel eens een hele, hele grote impact kunnen hebben op al die mensen die of lijden aan deze kwalen of er medicijnen voor slikken. Waarvan akte.

Disclaimer

Medische informatie wordt alleen verstrekt als informatiebron en mag niet worden gebruikt of vertrouwd voor diagnostische of behandelingsdoeleinden. De informatie is niet bedoeld als patiëntenvoorlichting, creëert geen relatie tussen patiënt en orthomoleculair adviseur en mag niet worden gebruikt als vervanging voor professionele diagnose en behandeling. Raadpleeg uw zorgverlener voordat u beslissingen over uw gezondheid neemt of voor advies over een specifieke medische aandoening. INNR B.V. is niet aansprakelijk voor enige schade, verlies, letsel of aansprakelijkheid op welke manier dan ook geleden als gevolg van uw vertrouwen op de informatie uit dit document.